سفارش تبلیغ
صبا ویژن

خاطرات جالب وشیرین وخواندنی

قسمت دوم خاطرات غم انگیز سید وهزاره + سادات افغانی +سید های افغا

 (( ص3خاطرات سید وهزاره ))

جوان هزاره : نه به خدا قسم  من هزاره ام  ولی به خاطر ازدست دادن تووزندگی مان تاکنون آشکار نکردم وازاول نمی دانیستم که شما باهزاره ها این قدر تعصب دارید ومن هم که علم غیب نداشتم ومادرت وتو  که درابتداء هرگزازاین سخنها نداشتید ؟ نمی دانم که درسط چه طور این گونه تغییر کردید و حرمت زندگی زنا شوی باهزاره به میان امده ؟.

 همسرمهربان:    که شوهرش اصلاباورنمی کرد می بیند که :  بچه را دردامان پدرش انداخته با چشم گریان گلوی بغض گرفته  که من با هزاره زندگی نمی کنم ، این هم بچه ات واین هم خانه ات  ، واین هم زندگیت .  ازخانه خارج میشود .   همسر مهربان :  مستقیم به سوی ساوه که خانه دایی ها و خانه  قوم وفامیل و مادروخواهر وهمه بستگان اش درآن شهر بود ند  رهسپار می گردد .

شوهر هزاره :  برای پس اوردن همسرش   از هیچ اقدامی دریغ نمی کند و ملا وسید و ریش سفید و ریش سیاه به درخانه زن مهربانش می فرستد حتی گوسفند می برد ولی عذر، زاری وتضرع دیگرفایده ندارد  ویعنی حالا که این جنایات سنگین وجرم نا بخشودنی آشکار گردیده ، آمدن ریش سفیدوسیا و ملادیگر چه مشکلی را حل می کند ؟      .مدت چهارسال به همین منوال به پایان می رسد ،‌  دراین مدت همسرمهربان بی کار ننشسته وازقوم وفامیل برای به دست اودردن طلاق غیابی کمک می گیرد به دفاترمراجع تقلید و مخصوصا حضرت آیت الله سید صادق شیرازی مراجعه کرده استفتاء می نماید که قسمت استفتا ی اوبدین شرح است :

آیا ازدواج دخترسید باهزاره حرام نیست ؟ اگرهزاره مدتی خود را سید معرفی کند وبادخترسید ازدواج کند بعدا کشف شود که هزاره بوده این زن برای اوحرام نمی شود ، ازنظرشرعی چه مجازاتی دارد ؟ .      حضرت آیت الله سید صادق شیرازی فرموده بودکه :‌ این ازدواج هیچ گونه اشکال شرعی ندارد .

وقت از طرف مراجع تقلید جواب را منفی شنیدند مجبورشدن که به دادگاه های اسلامی  ازراهی تزویز وفریب وارد شود و مدت های به دادگاه های ساوه مراجعه اعلان کرده بود که شوهرم مدت چهار سال است مرا بدون موجب رهاکرده وهیچ گونه خبری ندارم   ونه خرجی دارم ونه سرپناهی اکنون به عسروحرج افتاده ام ومیدوارم دادگاهی اسلامی مرا طلاقی غیابی بدهد .

         این کوشش ها هم برای این خانم محترم نتیجه ی نداده بود روزی من داخل یک اداره بودم که شخص( که زیاد خوش نام نیست) دربین جمع از پرسنل همان اداره  برخی زنان افغانی را به بدی یاد کرد  که ازجمله گفت:  که زن از افغانی های است که مدت چهار  سال است که شوهرش اورا بلاتکلیف رهاکرده ورفته بیچاره،  زنه به هزار یک نوع بد بختی گرفتارشده همیشه به من مراجعه میکند که طلاق اش را از دادگاه بگیرم وخیل هم درمضیقه مال و اقتصادی گرفتار است و مکانی مناسب برای سرپناه ندارد .

من از اراجیف آن مرد ناراحت شدم و شماره تلفن ام را دادم که به همان زن بگو:  همرای یکی ازبستگان خود به خانه من مراجعه کند تا من تکلیف اورا روشن کنم .

  فرداروززنه  همرای خواهر ومادرش به من مراجعه کردند وازاصل ماجرا جویا شدم و داستان را پی گیری کردم   به مدتی کوتاهی کشف شد  که قضیه همین است( که تاکنون نوشته ام )  وتمام مدارک داد گاه و غیردادگاه واستفتائات اش را خواندم .      بعدازمدتی من گفتم حالا که کاری شما به این مرحله رسیده شاید شوهرت ادم نادرست بوده یا درخانه اخلاق ناسالم داشته ویا کارنمی کرده که کارزندگی تان بدین گونه به سختی گراییده ؟ 

گفت : نه هرگز شوهرم بدخلق و بی کاروبی عار  نبود بلکه زحمت کش وخوش اخلاق بود وبه من به شدت عشق میورزید زندگی بسیارسالم وشادی داشتیم ولی برای من کشف شدکه هزاره است ومن خانه اورا ترک کردم ( به طور مشروحا بیان شده تاکنون ).

            مدتی دیگری نیز گذشت من به او پیشنهاددادم که همراهی برخی خانواده ات به خانه شوهرت برویم و ببینیم که مشکلی که پیش آمده راهی حل دارد یانه ؟قضیه را اززبان دوطرف بشنویم . روزی د یگر ماشین دربست گرفت رفتیم درمحمد آباد عربها درپیشوای ورامین درخانه شوهرش .    که به محض ورود ما بسیار ازما پزیرای کردند و شوهر این خانم نیزداستان را همان طوری که تا حال نوشته ام تعریف کرد وپسراین خانم را هم نزد ما اوردند .

    کودک که ازاین زن بجای مانده بود .    درخانه شوهراین زن نشسته بودیم که ناگهان کودکی که یک دستش به گردن اش بسته بود ازدر وارد شد بادیدگان پرازحسرت و ناامیدی و غم تمام وجود این بچه را احاطه کرده بود که پدرش می گفت که این بچه شش  سال ونیم دارد ولی به سه ساله درنظرمی امد واین بچه درکنار مادرش امد ولی مادرش صورت بچه اش رانبوسید و درآغوش نگرفت و مانند شخص که بیگانه باشد با این بچه ملاقات کرد .

    ازقضا شوهر این زن به تازگی با یک نفر دیگر ازدواج کرده بود وعروس خانم درخانه بود ، وهمسر این زن گفت : اگراین زنم  که مادری بچه ام است درخانه بماند من زن جدیدم را طلاق میدهم زیرا که او با فرزندم خیل باخشونت و تندی رفتار می کند که چندی پیش همین کودکم را زده که پایش دررفته بود واین بارهم زده دستش را شکانده و بامن هم بدرفتاری میکند .

      شوهره بدبخت وگرفتار ! ازمن خواست که واسطه بشوم تا زن اولی اش به خاطر هزاره بودن اورا ترک نکند درکنار شوهر وفرزند کودک اش بماند ، من هم به قدر توان اصرار ورزیدم   و به شدت خواهش وتمنا کردم ولی ثمربخش نبودکه نبود .

امّا   کودکی این زن به شدت مرا تحت تأثیر قرارداد چون چهره غمناک او هرگزازلوح دلم پاک نمی شود ودیدگان که حاکی از اندوهی بسیار بود ظلم وستم که همسربابایش به این کودکی بی گناه رواداشته بود ، دست شکسته او ،استخوانهای باریک او ،  صورت غبار الود او ، ازدروارد شدن غریبانه او ، حکایت پدرش که مدتی جلو تر پایش به اثر کتک های همسرش دررفته بود ، کودکی که به قول پدرش شش  سال واندی ازعمرش گذشته آیا روااست که مادراورا ترک گفته بی کس وتنها درگوشه خانه بماند وپدرکه روزها سرکار می رود این کودک بی مادر تاکنون درمدت چهار سال درگوشه اتاق یا خانه همسایه گرسنه وتشنه به سربرده ، دراین مدت حتما مریض شده یا سرما خورده آیا کنار این کودک معصوم کسی بوده که از اومرقبت کند؟ وآیا کسی بوده که به ناله های معصومانه او پاسخ گوید ؟آیا دراین مدت چهارسال لباس خاکی او چه کسی تعویض میکرده ؟ که کودکی  دیگر مادرراصدا بزند ولی این کودک همواره به یا دی مادر خود بیفتد ، چه قدردست شکسته اودردداشته که کسی نبوده که غم درد اورا بخورد وای وای این چه صحنه دل خراشی بود که من با اومواجه شدم به خداقسم این کودک وغربت او ودست شکسته اش هرگز ازدلم خارج نگردید .

حا لا که دست اوشکسته وپایش دررفته است این را مادیدیم و چه قدراین کودکی ازبی مادری رنج کشیده و چه قدرگریه ها داشته ، وچه مظلومیت داشته که ما نمی دانیم واصلا ما نمی توانیم تصورکنیم   .

    وای مادر مادر چه لفظ زیبای است که کودک از این موهبیت الهی به اثر جهالت وتعصب خشک و بی بهره باشد وقت ما پای روضه میرویم برای کودکان امام حسین گریه می کنیم و اشک غم از سینه بیرون میدهیم و درد جان کاهی وجود مارا فرامی گرد ، مگر نه که این کودک درمظلومیت مانند کودکان امام حسین است؟

          قیافه غمبار وچهره خاک الود او دست به گردن بسته او چشمان اشک بار او ودل شکسته او همواره مرا عذاب می دهد به خدای احد وواحد سوگند که اگردروغ بگویم دین نداشته باشم که الان مشغول نوشتن این صحنه غم انگیز هستم اشک دیدگانم  به صورتم فرومیریزد و صورت بی گنا ه و دل شکسته او درجلو چشمم مجسم می شود آه !  که چه غم انگیز بود وآه که چه درد آوربود که کاش آن صحنه را هرگزندیده بودم که وقت لباس های خاکی موها ی پریشان وچهرغمبار  اورا مجسم می کنم اشکم خود به خود و بی اختیار از دیدگان من جاری می شود و دلم  از غربت وتنهای آن کودکی خرد سال بی مادر میشکند ،  وای !  برای من دیدن او چه گریه آوربود ولبان خوشکیده اش مر ا به یا دکودکان امام حسین میاندازد .

  این جهالت کور واین لجاجت درد اور چه اثرات غم انگیزرا به جامعه ما هدیه کرده که به خدا قسم نمی توانم تمام نواحی ومنظره ی غم انگیز آن کودک را برای شما مجسم کنم کا ش می توانیسم برای شما همان صحنه ی درد آوررا  ترسیم می کردم که شما قضاوت می کردید که ملت و کشور ما به چه درد های روانی و چه مرض ها بی درمان گرفتارند ، وهرروز چه فرزندان وکودکانی به اثراین نادانی ها وبیماری های روانی ما قربانی می شوند .((ادامه را حتما بخوان ))


قسمت اول تعصب سادات افغانی +خاطره زن سید ومردهزاره افغانی +ورامی

 

  (( صفحه اول خاطرات ))

   1—روزی یک نفرجوان ازشهرستان دایکندی   درامام زاده جعفر پیشوایی ورامین،  وارد حرم امام زاده میشود، درحال زیارت متوجه می شود که درکنارش (کنارضریح امام زاده قسمت مردانه وزنانه جدانیست ) پیره زنی افغانی بالباس های بسیار ژولیده و حالت بسیار افسرده باصدای حزین و پرازغم واندوه و چشمان اشک بار خود را درکنار ضریح انداخته به شدت ضجّه میزند،  به قسمی دل هر دین داری را به شدت می سوزاند،  وبا دیدگان غرق دراشک خداوامام ذاده را به فریاد می طلبد   ، جوان افغانی که کمی صبرمی کند ولی کاسه ی صبرش ازگریه جان سوز زن افغانی لبریز میگردد بی اختیار به سوی پیره زن می شتابد با ترحم از پیره می پرسد که مادرچه شده؟و چه مصیبت عظیمی به شما روی اورده است که این گونه شما را به ضجّه وناله واداشته است ؟

        پیره زن که نگاه می کند ومیبیند که جوان افغانی کنارش استاده فورا بلند می شود ازداخل حرم بیرون می آید ودربیرون شروع می کند به درد دل گفتن ،  که من تازه از افغانستان امده ام و هیچ کسی را ندارم و دودخترجوان ویک پسرکوچکم دردستان قوچاق بَر اسیر اند ومرا قوچاق بر درهمین جا آورده که پول پیداکنم تا دختران وپسرم را از دست قاچاق بر نجات دهم .

         پیره زن درادامه می گوید : کاش کسی پیدا می شد که یکی دخترانم را به ازدواج خود درمی اورد ولی از دست بلوچها نجات میداد ،‌و توهمچه ادم را نمی شناسی ؟ جوان افغانی که زن هم نداشته و ازاین طرف به فریادی این زن بینواء هم برسد می گوید :

             مادر برویم خانه ما غذای ونان آب برای شما بیاورم خدا کریم ومهربان است شاید فرج حاصل بشودسپس او این زن بینوارابا مهربانی  به سوی خانه خود،  که درمحمد آباد عرب ها ی ورامین است می برد،‌ و این جوان مادری هم داشته که شوهر کرده بوده و خود درکنارمادرخود درخانه نا پدری زندگی می کرده .

          این قضیه  را بامادرخوددرمیان می گذارد که:  این پیره زن مهمان دوتا دخترجوان ویک پسرکوچک اش دست قاچاق براست به همین خاطر می  گوید:  : اگرکسی فرزندانم را نجات دهدمن یکی از دخترانم را به او می دهم که دیگه چاره ی ندارم .

    بالاخره مشورت کامل شده  و نتیجه این می شود که جوان هرچه پول داردبه طبق اخلاص گذاشته به جهت خلاصی فرزندان زن بینواء  بدهد تااینکه فرزندان اورا از دست قاچاق بر، نجات پیدانماید   و همین کار را می کند که دختران جوان وپسرکوچک را آزاد میکند وپیر ه زن هم به وعده اش وفاکرده یکی دختران اش را به عقد اودرمی اورد و بعد از مدتی کوتاهی داماد (که مدت های درایران ساکن بوده وقسمت های عمده ایران میشناخته )  برادر و قوم واقاریب مادرزن اش  را درشهرستان ساوه پیدا می کند ومادرزن محترم و دوفرزندش را به ساوه می اورد .

        کم کم خستگی راه طولانی ازبدن ها بیرون رفته ،   چشم های تاریک باز می شوند ،  غم واندوه ها زایل میشوند و خنده ها وشادی ها جای درد ها ورنج هارا  می پوشانند  که شش ما ه از این وسط گذشته وهمسرجوان افغانی حامله است روزی درکنار همسرزحمت کشیده و خوش اخلاق و دوست داشتنی اش نشسته هردو به همدیگر عشق نثار می کند و از زمان های سابق و شادی وغم های خود شان را به همد یگر باز گومیکنند که ناگهان همسری دل بند او به صورت جدّی به همسرش می گوید :

·       ما سّیدیم و هرگز با هزاره ازدواج نمی کنیم .!

·       جوان افغانی : نه ! شوخی می کنی؟ !

·       نه ! به خدا ما کشته شدن را دوست داریم ولی زن هزاره نمی شویم . مگرتونمی دانی که ازدواج سید باهزاره حرام و دشمنی با خداوپیامبراست ؟

·       جوان افغانی که مات ومبهوت مانده ازشنیدن این سخنان همسرگرامی اش ولی برای بارهای دیگرمی پرسد ؟

·       توراست می گوی ؟ واقعا باغیرسید ازدواج حرا م است ؟ .

 

همسرش آره مگرتونمی دانیستی ؟

·       جوانی افغانی : نه

·       همسرش حالا توسید ی یا هزاره ای  ؟

·       جوان افغانی که حیران شده چه کار کند اگربگوید که من هزاره ام انوقت است که این همسرگرامی   که تمام  داروندارش  را برای اوصرف کرده  از کف   میدهد   ، زن هم حامله ،‌ وازاین طرف   بین مردم که  باچه  تشکیلاتی   عروسی گرفته و قوم فامیل همه آگاه شده ا ند که فلانی زن گرفته الان دوست ودشمن چه خواهد گفت ؟!  وای این  چه گرفتاری بود که پیش آمد ؟

            بعد از لحظه ی فکر مجبور می شود که دروغی سرهم کند  که مشکل را بالفعل حل تا بعدا فکر اساسی کرده باشد ، با لحن آرام می گوید : من هم میدانیستم که شما سید هستید واز قیافه تو و مادرو برادروخواهرت کاملا پیدا بود و من هم سید م .

          ولی وجدان این جوان هزاره که خود را سید گفته شب روز آشفته و غم واندوه و همواره اورا آزار می دهد ، که من هزاره ام خود را سید گفتم و خدایا ! نزد پیامبرو حضرت زهرا چه بگویم؟   آخر مردن است و قیامت وحساب وکتاب ؟ وای چه قدر گناهی را هرروز وهرساعت برای اینکه سید نیستم خودرا سید گفتم مرتکب می شوم ؟

         یک سال از این واقعه می گذرد وخانه ی را دوراز مردم اشنا اجاره می کند  که مردم به همسرش نگوید که شوهرت  سید نیست.

            تااینکه فرزند پسری  از این دخترسید و شوهر هزاره بدنیا میاید   وهردوزن شوهر از دیدن فرزند چشم شان روشن و خوش حالی برسُرُوْرِشان افزوده می شود    وجوان هزاره روزها  کار می کند وبرای همسر وفرزندش نان و آب تهیه می کند وهردودرکنار هم زوج خوش بخت دیده می شوند .

       اکنون شش ماه از تولد فرزند شان گذشته ومادر وپدر دور شمع فرزند خود می چرخند وشادی میکنند ولی غم واندوهی همواره شوهر را ازار می دهد وهمسر متوجه هست که شوهر ش یک درد ومرض داردکه همیشه دراندوه جانکاهی غرق می شود وهمسرمهربان هرچه که اصرار میورزد که رازی این درد را بداند  ولی شوهر می گوید چیز ی نیست من عادت کردم که گاهی درگذشته غرق میشوم وگاهی هم می گفت : می ترسم که این شوق وعشق ما روزتمام شود وروزگار کج رفتار از من و تو بگیرد  :

 همسر مهربانش می گوید : این چه حرفی است مگر می شود که این خوشبختی را به غیرمرگ که برای همه حق است کسی از ما بگیرد ؟ شوهر گاهی از روی شوخی می گوید : من اگرروز ی کافرشدم چه ؟ توباز درکنار م می مانی ؟

 همسر مهربان : چه  می گویی ؟ توبه هردینی  که باشی من از توجدا نمی شوم و اگرکافرشوی دنبالت هستم ، چگومه ازتو جدا شوم درحالیکه هردومان  فرزندی داریم واگراز تو دل بکنم  از فرزند م نمی توانم جدا شوم ودل برکنم وای توچرا همیشه از جدای و بی وفای حرف می زنی ؟

         روزی شوهر که کاسه ی صبرش کاملا لبریز شده دیگر نمی تواند با وجدان ناآرامش کنار بیاید  ، این گناهی که شب وروز اورا از درون آزار می دهد مخفی نگهدارد لذا بسیار به ارامی تمام مطلب را از اول تااخر به همسرمهربان وباوفای خود تعریف می کند ؛ .

 همسر مهربان : از شنیدن این سخن کاملا شکه می شود   باحالت نا باوری می گوید :

         تورا ست می گویی که هزاره هستی ؟ تومرا امتحان می کنی ؟  توهرگز هزاره نمی شوی ؟ نه نه ! چه گونه باورکنم که من مدت نزدیک به یک  سال ونیم  باهزاره زندگی زنا شوی داشته ام  ؟ نه نه!!!! توراست بگو که هزاره نیستی .((ادامه ی خاطرات راهم بخوانید ))

 

 

 


طالبان هابی 4 + طالبان نشانه وهابیت دارند + اهل سنت افغانستان +

 

طالبانی وهابی 4

درحال حاضردراکثرکشورهای اسلامی تبلیغ وهابیت گسترده وفعال است وباسرمایه ی گزاف وهابیت عربستان پشتبانی می شود ، ونیزدرهرکشوری ، یک عدّه آگاه ویانا آگاه بلندگویی برای وهابیت قرارمی گیرند،  وعدّه ناخواسته ،اغفال شده دنبال این تبلیغات راه می افتند مانند طالبان درافغانستان بسیار به سطح وسیع برای وهابیت ، (این مذهب که توسط شیطان پیر یعنی انگلیس بدست محمد بن عبدالوهاب تأسیس گردید )، دارند فعالیت شان  را ادامه میدهند ، حالا برخی هدیه های طالبان که درکشور افغانستان آورده اند که نشان گروهابیت این گروه است را ، برمی شماریم :

1- دشمنی شدید این گروهگ باشیعیان ، که درابتدای ورودمنحوس شان  اعلام داشت که شیعیان افغانستان چند را ه دارند 1- مسلمان بشوند (دست ازمذهب تشیع خودشان بردارند .)2- مانند کفّارجِزیَه بدهند ، چنانکه درصدر اسلام به کفارکه تحت حمایت مسلمانان می زیستند اعلام شد که باید مالیاتی به نام جزیه بدهند .3 - ازکشوراسلامی خارج گردند .4 کشته شوند،  که این ها کافران حربی به حساب می روند .

2- آوردن، اسامه بن لادن وهّابی عربستانی را با سی هزارنفرعرب ، درافغانستان ،  که ازبن لادن پرسیدند که برای چه به افغانستان آمدید؟  واوگفت : برای جهاد ، وخبرنگار دوباره سوال کردکه چرا بااسرائیل که خاک اسلام را  تصرف کرده جهاد نمی کند ؟ .جواب داد :این جا ضرورتراست . حالا این بن لادن می خواهد باکه جهاد کند ؟ آن زمان که امریکاه نبود که بگوییم منظورنحسش امریکاه است . وشوروی که ازخاک افغانستان خارج شده بود ، حالا با باکدام کافرجهاد ضرورتراز اسرائیل را قصد اجرا دارد ؟

3- امام زاده یحی بن زید شهید که درسرپل دفن شده است وعاشقان اهل بیت علیهم السلام برای زیارت وارد حرم می شوند ، که ناگهان سروکلّه همین طالبان وهابی صفت پیداشده با صدای بلند اعلام می کنند که : زیارت حرام وشرک ، بوسیدن حرام وشرک ، لمس کردن حرام وشرک ، حاجت خواستن حرام وشرک .

آیا این اعمال نشانه وهابیت نیست؟  .

وهابی هاهستند که بناهایی قبور را ویران می کنند ، مانند بناهایی ائمه بقیع واُحد وجاهایی دیگر ، که بقول خودشان شرک میدانند وحال اینکه :اولین کسی که به قبر پیامبراسلام بنا ساخت عُمر بن خطاب بود که دیواری دراطراف قبررسول خدا صلی الله علیه وآله احداث کرد وعلت احداث این دیوارنیزبه خاطر این بود که مردم خاک قبررا برای تبرک می بردند وکشیدن دیوار تاحدودی مانع بردن خاک می شد وگرنه خاک قبرتمام می شد وروی آن باز می گردید .

 به هرحال دیوار که عمربن خطاب ساخت اولین دیواری برای قبربود حتّی این دیوار سوراخی داشت ومردم دست خودرا داخل آن می کردند وازخاک قبر برمی داشتند وبه همین سبب آن سوراخ را مسدود کردند . البته نمی گفتند که برداشتن خاک حرام است بلکه برای جلوگیری ازتمام شدن خاک قبرواشکارشدن آن این کاررا می کردند .

و دوم عایشه همسرپیامبرنیزدرهمان خانه ی  که رسول خدا دفن شده بود زندگی می کرد وبعد ازدفن عمروابوبکر،  عایشه دستورداد که دیواری میان قبورسه گانه وقسمتی که خودزندگی می کند کشیده شود واین دومین بنایی بود که عایشه بنا نهاد.

سوم درزمان عبدالله بن زبیر دیوارهای اطرا ف قبررسول خدا مخروبه شده بود تعمیرودوباره ساخته شد.

چهار درزمان ولید بن عبدالملک تمام خانه را خراب کرده مجددا ساختند .

حالا این دیوارساختن اگرشرک است وحرام است که اصحاب پیامبرحتی عمروعایشه و بزرگان ازخلفاء ساختند ، پس به قول وهابی ها همه های این ها مشرک بودند فقط وهابیت ملعون کارشان درست است !!؟ به عبارتی ، عمروعائشه را مشرک میدانند.

اما حاجت خواستن درنزد قبور:

1- این حجردرکتاب الصواعق المحرقه ( ازعلماء اهل سنت است ) ذکرکرده است که شافعی درتوسل به اهل بیت اشعاری سرورده که ازجمله آنها این دوبیت است :

آل النبی ذریعتی *    وهم الیه وسیلتیارجوبهم اعطی غدا * بیدی الیمین صحفتی *.

یعنی آل پیامبربه سویی خداوسیله من است وبه آن ها امیدوارهستم که فردای قیامت ،نامه عمل من بدست راست من داده شود (الصواعق المحرقه :180.

2- قال القسطلانی فی المواهب اللدنیّة: وینبغی للزائر له صلی الله علیه وسلم ، ان یکثرمن الدعاء والتضرّع والاستغاثه والتشفّع والتوسل به صلی الله علیه وسلم ،قجدیرٌ بمن استشفع به أن یشفّع الله فیه .

قال: وأنَّ الاستغاثه هی طلب الغوث فا لمستغیث یطلب من المستغاث به أغاثته أن یحصل له الغوث فلافرق بین أن یعبّربلفظ الاستغاثة أوالتوسل أوالتشفع أوالتوجه أوالتجوّه لانّهما من الجاه والوجاهة ومعناهما علوّلقدروالمنزلة وقدیتوسل بصاحب الجاه الی من هو أعلی منه .

قال : ثمّ إنّ کلاًّ من الاستغاثة والتوسل والتشفّع والتوجٌّه ِ بالنبی صلی الله علی وسلم ، کماذکره فی التحقیق النصرة ومصباح الظلام ، واقعٌ فی کلّ حالٍ قبل خلقه وبعدخلقه فی مدّة حیاته فی الدنیا وبعد موته فی البرزخ وبعدالبعث فی العرصات القیامة .

قسطلانی (یکی ازعلمائی بزرگ اهل سنت است ) درکتاب مواهب اللدنیّه می گوید :

برزائر پیامبرصلی الله علیه وسلّم ، سزاواراست که بسیار دعابخواند وزیاد تضرع ، استغاثه وشفاعت خواهی کند وبه پیامبرصلی الله علیه وسلّم متوسل شود .آنگاه شائسته اواست که خداوندفرد مورد نظررا شفیع اوقراردهد .

قسطلانی می گوید : استغاثه فریادرس طلبیدن است ، پس استغاثه کننده ازفریاد رس ،یاری میطلبد تا اینکه فریادرسی برای حاصل آید .دراین بین فرق نمی کند که بالفظ استغاثه یا توسل یا تشفّع تعبیرنماید ویا با لفظ توجّه یا تجوّه ، چون ریشه ی آن دوازجاه ووجاهت است ومعنایشان بلندمرتبه ووالا مقام بودن است وهمواره به واسط? صاحب مقامی برای رسیدن به صاحب مقام بالاترازاوتوسّل می شود .

سپس می گوید : استغاثه وتوسّل وتشفّع وتوجّه نمودن به پیامبرصلی الله علیه وسلّم -چنانجه درکتب تحقیق النصره ومصباح الظلام ذکره کرده - درهرحالی واقع شده است ،چه قبل ازآفرینش او چه بعد ازبه دنیا آمدن درمدّت حیاتش وچه بعد ازمردن اش دربرزخ وبعد ازمبعوث شدنش درعرص? قیامت . تمام شد کلام قسطلانی]].

حالا برادران اهل سنت شما چه قضاوتی دارید،  اگرحرف طالبان ووهّابی ها درست است که تمام علمائی گذشت?  شما حتّی عُمرِخلیفه و دخترخلیفه اول یعنی عائشه همه وهمه مشرک بوده اند وحالا این مذهب وهّابی فقط متوجه شده وشما را به توحید راهنمایی می کنند ؟، واگرسیره صحابی رسول خدا و گذشتگان ازعلمائی  شما درست است ، پس این طالبان وهّابی،  نژاد پرست درافغانستان چه غلطی می کنند ، وشما چرا ازاین گروهک ضلال را متابعت می کنید وجنگ ونزاع را خاتمه نمی دهید.

تا بکی آدم کشی وقتل وغارت ! تا چه وقت آوارگی ودربدری ونیش زبان ها تورا به خداوند،  سیره گذشتگان تان  مطالعه کنید اگرباسیره وهابی مطابقت نداشت ، این طالبان را رها کنید که دنیا وآخرت تان را به باد داده ومیدهند . کشوررا ویران وکودکان را بی پدرو زنان را بیوه ، ومدارس را به خاک یکسان کرده و زندگی را برای مردم کشورتان ازاین هم سخت ترشان نکنید .


خاطرات ازجنایت ها طالبان وهابی 4 + خاطره غم انگیز ازجنایت ها طال

 

 

خاطراتی ازطالبان وهابی درافغانستان 

 خاطرات یک جوان هفده ساله هزاره : 

        آنچه می خوانید بخشی از روایت محمد، نوجوان هفده ساله اهل کابل، پایتخت افغانستان است که پس از گریختن از مهلکه تجاوز گروهی و شکنجه های زجرآور اعضای طالبان در مرز پاکستان نخست به ایران و از آن جا به ترکیه میگریزد.او اکنون نزدیک به پنج ماه است که در یکی از شهرهای ترکیه با ترس و افسردگی و بحران روانی زندگی میکند. تعدادی از ایرانیان ساکن ترکیه به او کمک میکنند تا دوران پناهجویی را سپری کند.

           انجمن پناهندگان افغان به نقل از رادیوزمانه گزارش می دهد که تجاوزهای روزانه  و پی درپی اعضای طالبان به وی از سوی پزشکان سازمان ملل در آنکارا تائید شده است. محمد اکنون تنها با مصرف داروهای آرامبخش است که میتواند اندکی خاطرات آنهمه شکنجه و زجر و تجاوز را از ذهن خود دور کند. با وجود تحمل همه این شرایط سخت و دردناک، این نوجوان زجرکشیده افغانستانی ( شیعه هزاره ) اکنون مجبور به انجام سخت ترین کارهای ساختمانی در ترکیه است. او هر هفته 150 لیر از تمام دستمزد خود را به خواهرش میدهد که اکنون در شهر …. ترکیه همراه با فرزند و برادرشوهر بیمارش زندگی میکنند.

           در بهار سال 1391 خورشیدی، محمد، هنگامی که شانزده سال سن داشت همراه با پدرش در منطقه سالار ولایت وردک، شهری نزدیک کابل توسط نیروهای طالبان بازداشت میشوند؛ تنها به این دلیل که پدرش راننده یک کامیون آمریکایی بوده است. محمد میگوید: «ما در کابل یک خانه اجاره کرده بودیم که اجاره اش هر ماه ده هزارپول افغانی بود. هرماه هم نزدیک به همین مبلغ خرج خورد و خوراک ما بود. من همراه با پدرم که یک راننده تریلی بود کار میکردم. او برای آمریکایی ها کار میکرد.»           هنگامی که نیروهای طالبان به محمد و پدرش یورش بردند اعضای پلیس افغانستان در صدمتری آنها قرار داشتند. با این وجود آنها بدون هیچ واکنشی آن محل را ترک کردند: «هر دوی ما را یک جا گرفتند و با ماشینهای پلیس دولتی به شهری نزدیک مرز پاکستان انتقال دادند. اول، ازبکها را کشتند.»

ما هم میخواهیم گردنشان را بزنیم  :         در همان روزها بود که در مقابل دیدگان محمد یکی از اعضای طالبان، سر پدرش را با کارد از بدنش جدا میکند: «خون پدرم را حلال کردند». در آن لحظه، محمد شانزده ساله، به خاطر شوک ناشی از مشاهده صحنه قتل پدرش بیهوش میشود. پس از ساعتی که دوباره به هوش میآید یکی از اعضای طالبان، سر پدرش را از ناحیه گردن در دیگ روغن داغ فرو میکند تا ریزش خون از گردن او قطع شود. اعضای طالبان در آن لحظه به محمد میگویند: «رقص مرده را ببین.»

   محمد ازگذشته نیزخاطره اش بیان می کند ومی گوید :

    در سالهای 1992 تا 1996 میلادی، شورای نظار دسته رهبری ربانی و احمد شاه مسعود، دعوب اسلامی افغانستان به رهبری سیاف درمقرحزب وحدت اسلامی ازقوم هزاره حمله کردند وافشار کابل که هزاره نشین است موردحملات سنگین توپ خانه ای قراردادند و بعد از تصرف منطقه صدها خانواده قربانی شدند و آمار دقیق ازین کشتار در دست نیست.

یک خــانم اظـــهــارات اش را پروژه عدالت افغانستان چنین بیان داشته است:«حوالی ساعت های سه بعد ازظهر(22 دلوسال 1371) یک گروه ده پانزده نفری اتحاد اسلامی به بهان? جستجوی افراد حزب وحدت وارد منزل ما گردیده، پسریازده سال? مرا بازداشت کرده با تهدید به او گفتند که بگو پدرت کجاست، واسلحه را به سوی او نشانه گرفتند، اما من خود را به پیشروی پسرم انداختم، اما آنها آتش کشودند، گلوله ها به دست وپای پسرم اصابت کرد، و متعاقبأ درپنج شلیک بعدی کشته شد. بعد نوبت خودش رسیده است، افراد مسلح طوریکه سه نفراورا محکم گرفته اند و به نوبت به او تجــاوز نموده اند».

شــاهـــددیگرگفته است:«درروزتهاجــم به افشاربه وسیل? اتحاد اسلامی، بطورناگهــانی دستگیرگردیده وبه شدت لت وکوب وبیهــوش گردیده است ودرجایی افتاده وبعد ازبهــوش آمدن به سوی خانه برگشته درمسیرراه اجســاد 30-35 نفررا دیده است که دراثنای فـــرار ازافشارکشته شده بودند، او درآن ساحه دو جسد را ازچاه بیرون کشیده ویک سرقطع شده را که درلب یک کلکین گذاشته شده بود، دیده است». شــــاهــــد دیگـــر، یک خـــانم اعتـــراف کرده است:« درروزدوم تهــاجــم افراد مسلح وارد منزل او درافشارگردیده واو را مورد لت وکوب قرارداده به او وخــواهـــرش تــجــاوز جنسی نمودند، واشیای قیمتی خــانه را با خــود بردند.

خــانمی دیگری گفته است: «وقتیکه افشاراشغال گردید، افراد مسلح اتحاد اسلامی ساعات هفت صبح به زوروارد خان? او گردیده، به چهـاردوشیزه که درآنجــا جمع شده بودند، تجــاوزنمودند. علاوتأ خودش وخواهـــرش که چهارده ساله بوده نیزمورد تجــاوز جنسی قرارگرفته است».

یک روزنامه نگار ساکن افغانستان که خود را عبداللطیف معرفی میکند در این زمینه میگوید: «من از پدربزرگم شنیده ام در آن زمان که شهر کابل به دست سه گروه حزب وحدت اسلامی مربوط به هزارهها، حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمت یار و حزب جمعیت اسلامی به رهبری ربانی سر تعدادی از مردان را قطع و در روغن فرو میکنند. آنها به این شیوه رقص مرده میگفتند. همچنین در قسمت دیگری از کابل، مردان مسلح مربوط به "احمد شاه مسعود"، سینه های زنان را قطع میکردند و به عنوان تحفه برای گروه مقابل میفرستادند.»

نیروهای طالبان به تلافی کشتارهای سه گروه یاد شده به ویژه حزب وحدت اسلامی، حزب سیاسی هزاره ها، به شهادت ناظران بینالمللی و گزارشسازمان دیده بان حقوق بشردرهشتم آگوست 1998 وارد شهر مزارشریف شدند که جمعیت بسیاری از مردم هزاره را در خود داشت. یک هفته پس از این تاریخ، نظامیان طالبان دست کم دو هزار تن از مردم مزار شریف را به قتل رساندند که بیشتر آنها غیر نظامی های هزاره بودند.

 ادامه خاطره محمد : محمد در ادامه سخنان خود اضافه میکند: «پس از کشتن پدرم آنها هشت نفر دیگر را مثل پدرم حلال کردند( سربریدند)  که همگی از اهالی مزار شریف و بدخشان بودند.

بعد چهل نفر از ازبکها را کشتند. من و بیست جوان بیست تا بیست و پنج ساله را با چشمهای بسته در چاهی یا گودال انداختند که بر اثر افتادن در آن چاه، دست راست من شکست. درآنجا، هشت روز به جز آب هیچ چیزی به ما ندادند.»

   چه دختر خوبی! عروس داریم…

          هزاره ها در افغانستان، سومین گروه قومی به شمار میروند که بیشتر شیعه دوازده امامی و برخی اسماعیلی هستند؛ اما اینکه هزاره ها در چه زمانی به تشیع روی آوردند به درستی مشخص نیست. در این مورد بسیاری معتقدند که هزارهها در زمان صفوی به مذهب شیعه گرایش پیدا کردند. برخی معتقدند در زمان غازان خان مغول به تشیع گرویدند. برخی محققان نیز بر این باورند که این اتفاق در زمان خلافت علی بن ابیطالب، امام اول مسلمانان اهل تشیع رخ داده است.         عبداللطیف، روزنامهنگار اهل افغانستان با بیان اینکه «طالبان در بیشتر شهرهایی که بودند به هر بهانهای هزارهها را بازداشت میکردند و آنها را از بین میبردند»، میگوید: «طالبان با هزارهها به دلیل اینکه هزاره و شیعه هستند خصومت دارند، اما با ازبکها از زمانی مشکل پیدا کردند که “دوستم” بیش از سه هزار طالب را در دشت لیلی در طی بیست چهار ساعت کشت. “جنرال عبدالرشید دوستم” رهبر جنبش ملی اسلامی در شمال افغانستان است و در حال حاضر رئیس ارکان کاخ ریاست جمهوری کرزای است و بیشتر در شمال افغانستان به سر میبرد. اکنون یک پست تشریفاتی به او دادهاند. او از کسانی که است که بیشترین تعداد طالبان را کشته است.»

     عبدالرشید دوستم در فروپاشی رژیم طالبان در سال 2001 با نیروهای آمریکایی همکاری کرد. نیروهای تحت فرمان ژنرال دوستم، همراه با سایر شبه نظامیان مربوط به گروههای جهادی، نقش مهمی را در پیروزی حملات آمریکا با هدف سرنگونی رژیم طالبان در افغانستان بازی کردند.

           به گفته محمد، پس از گذشت هشت روز آنها را به اعضای طالبان پاکستان تحویل دادند. او به یاد میآورد که یکی از اعضای طالبان پاکستانی او را به همه نشان میدهد و میگوید: «چه دختر خوبی آورده اید. عروس داریم.»

شکنجه های جسمی و روحی محمد شانزده ساله از همان روزهای نخست زندانی شدن اش آغاز میشود: «اول ناخنهای مرا کشیدند، بعد با یک میله آهنی بر بدنم میزدند و به ما میگفتند: شما مسلمان نیستید، کافرید.»

هشت ماه تجاوز و شکنجه گروهی :!  

          در ماه سوم اسارت، نیروهای طالبان، محمد و دیگر جوانان زندانی را به یک کانتینر جاسازی شده در زیر زمین منتقل میکنند و روی آن را با خاک می پوشانند. او میگوید: «در آنجا ناخنهای من و دیگر جوانان زندانی را کشیدند، پوست کمرهایمان را هم بریدند. مدام روی آنها نمک میپاشیدند. پوست شانه های مرا میکندند و روی آن نمک میزدند. در شکنجه ها مرا وادار میکردند که از آمریکا بد بگویم و از مذهبم روی برگردانم. من به آنها التماس میکردم که به من تجاوز نکنید. حتی میگفتم آماده هستم که مرا بکشید، ولی دست از مذهبم نمیکشم.»           در داخل آن کانتینر، تعداد 42 تن از اعضای طالبان به مدت هشت ماه، هر روز به محمد و نزدیک به بیست جوان دیگر با خشونت و شدیدترین وضع، تجاوز میکنند. این وضعیت ادامه پیدا میکند تا اینکه نیروهای آمریکایی به منطقه اقامت آنها حمله میکنند. در این شرایط، محمد و دیگر جوانان زندانی در آن کانتینر، از فرصت بمباران هوایی آمریکایی استفاده و از منطقه فرار میکنند.                        محمد در مورد چگونگی فرار خود میگوید: «نیروهای آمریکایی مرا به افغانستان و از آنجا مستقیم به شفاخانه بگرام کابل منتقل کرد. در آنجا سراغ مادرم را میگرفتم، اما بعد متوجه شدم که مادرم از غصه من و پدرم سکته کرده و مرده است.»       در شفاخانه ی بگرام کابل، یک سرباز زن آمریکایی ماجرای مادر محمد را به وی میگوید. او وقتی از شرایط روحی و جسمی وخیم محمد آگاه میشود بسیار به او مهربانی میکند. محمد میگوید: «آن سرباز زن بسیار بر من مهربان بود. وقتی موضوع مادرم را فهمید گریه کرد و مرا بغل کرد و گفت: “لعنت به این زندگی که شما دارید.”»         محمد پس از مرخصی از شفاخانه کابل مدتی در خانه خاله اش میماند. او از آن روزها خاطرات خوبی به یاد دارد: «خاله ام زن مهربانی بود. او با کمک مردم به من مقداری پول داد تا خود را به ایران برسانم. »             سرانجام، محمد خود را به مرز ایران میرساند، اما این نوجوان شیعه  افغانستانی پس از ورود به ایران نیز با برخورد شدید نیروهای انتظامی جمهوری اسلامی مواجه میشود.

            وی شرایط ورود به ایران را اینگونه توصیف میکند:« در مرز بلوچستان، پلیس های ایران مرا خیلی لت کوب کردند (کتک زدند). آنها مرا به مرز افغانستان منتقل کردند. در افغانستان مجبور شدم به یک قاچاقچی دومیلیون تومان بدهم تا من و خواهر، خواهرزاده و برادر شوهرخواهرم را از مرز رازی به مرز وان ببرد. ما این مسیر هجده ساعته را پیاده طی کردیم.»       به گفته محمد، اعضای طالبان، هشت سال پیش، برادر و شوهرخواهرش را با خود برده بودند. از آنها تا امروز هیچ خبری به خانواده محمد نرسیده است.       عبداللطیف، روزنامه نگار افغانستانی در ادامه می گوید:« من خودم یادم است سال 1378 در هرات پس از کشته شدن مولوی موسی، خطیب مسجد شیخ فیض که درهرات زندگی می کرد طی یک روز طالبان بیشتر از صد نفر از هزاره ها را به اتهام آشوب گرفتند و تاکنون کسی از آنها خبردار نشده است.»          در سال 2007 قبایل کوچی، با حمله به روستاهای هزارگی باعث آواره شدن هزاران تن از هزاره و کشته شدن ده ها تن شدند. سازمانهای غیر دولتی با انتشار گزارشی بر بدتر شدن وضعیت حقوق شهروندی هزاره ها و حملات نژادپرستانه علیه آنها هشدار دادهاند.

منابع این گزارش: اقتباس شده از رادیو زمانه و خبرگزاری پناهندگان ترکیه

 


طالبان افغانی + جریان حکومت طالبان درافغانستان + طالبان وهابی سل

طالبان افغانی قسمت 3:

وپشتونها خیال می کردند که فرشته نجات افغانستان طالبان گرام هستند که خداوند برای نجات شان فرستاده لذا درمقابل پیشروی شان هیچ مقاومت صورت نگرفت تا اینکه : 26 سپتامبر1996کابل پایتخت افغانستان را تصرف کردند. آنان به محض ورود دکترمحمد نجیب‌الله احمدزی، رئیس جمهوری پیشین افغانستان و برادرش شاهپور احمد زی را کشتند و جنازه هایشان را در چهارراه آریانا در نزدیکی ارگ ریاست جمهوری افغانستان به نمایش گذاشتند. سپس به تدریج سه چهارم خاک افغانستان را متصرف شدند.غزنی نیزبه تصرف شان درآمد .

 این اولین نفرتی بود که تحویل دل های پشتون ها داد زیرا : دکترمحمد نجیب الله احمدزی اگرچه درزمان کمونیست ها به ریاست جمهوری دست یافت ولی بجز رهبران جهادی که دنبال حکومت بودند که حتّی همدیگررا نیزقبول نداشتند ، سائر مردم افغانستان قریب به هشتاد درصد اورا شخصیت با لیاقت ، وطن دوست ، پرتلاش وآگاه میدانستند وقتل او انزجارملت را برانگیخت ویک پوسته ای ازچهره ی متجرانه وکوردلانه طالبان برداشت وحتّی پشتون ها تاحدودی متوجه شدند که با یک گروهی طرف هستندکه ازاسلام جزشعار( جهاد باشرک و کفر) دیگرچیزی درچینه ندارند واینها فقط مزدوران هستند ، که ازعربستان سعودی ووهابیت اجیرشده اند ، بافکربسته و اندیشه غارنشینی چیزی را متوجه نمی شوند .

طالبان سپس نام حکومت خود را امارت اسلامی افغانستان گذاشتند و تشکیلات خود را از طریق رادیو افغانستان اعلان نمودند. کشورهای پاکستان، امارات متحده عربی و عربستان سعودی تنها سه کشوری بودند که طالبان را به رسمیت شناختند.

یکی ازاقدامات سریع وتنفرانگیز طالبان (با شعارمبارزه باشرک ) کشتاروحشیانه ی هزاره های افغانستان بود زیرا : هزاره ها جمیعا ً شیعیان هستند که حدود بیست درصد نفوس افغانستان را تشکیل می دهند ، هزاره ها، ناب ترین ، پا کترین و متدین ترین شیعیان دنیا شناخته شده است ولی انچه تاریخ نشان میدهد همواره مورد ظلم وستم های اقشار مختلف دردنیا قرارگرفته اند .

کشتار مردم هزاره:

طبق گزارش‌های نهادهای بین‌المللی حقوق بشری، طالبان در دوره? حاکمیت خود دست به کشتار هزاران تن از مردم هزاره زده‌اند که از آن می‌توان به عنوان یک نسل‌کشی یاد کرد. قتل‌عام مردم هزاره در شهر مزار شریف در ماه آگوست سال 1998 که هزاران تن از مردم هزاره در طی چند روز کشته شدند یکی از نمونه‌های این قتل‌عام‌ها محسوب می‌شود. طبق گزارش دیده بان حقوق بشر والی طالبان در آنوقت پس از تصرف شهر مزار شریف از هزاره‌ها به عنوان کافر یاد کرده و قتل آنان و غارت اموال شان را جایز دانست.(مردم هزاره شیعه مذهب می‌باشند).

قتل‌عام هزارها در فاصله سال‌های 1999 تا سال 2001 در ولایت‌هایسر پل ، بامیان، دره صوف ازولایت سمنگان از نمونه‌های دیگر این قتل‌عام‌ها می‌باشد. دیده بان حقوق بشر با انتشار گزارشی ویژه در سال 2001 به بخش‌های مهمی از این قتل‌عام‌ها بصورت مستند پرداخته‌است.

خطر ! وهابیت هزاربار ازما بیشترتبلیغات دارند ، بلکه ازهیچ راهی برای پیش بردمذهب اش دریغ نمی ورزند مثلا همین طالبان ازپشتون های افغانی هستند که مذهب اجماع پشتون حنفی است ولی اکنون درپوسته همین حنفی وهابیت را جا داده وملت پشتون خیال می کنند که مذهب حنفی انتشارپیدا می کند بی خبراینکه : مذهب شان آلت نشرسلفی ووهابی قرارگرفته است .

چرا فکرنمی کنند ! که اززمان ابوحنیفه نعمان بن ثابت بن زوطی کابلی (درسال 80هجری قمری درکوفه تولد یافت ودرسال 150ق دربغداد درگذشت وجدش زوطی اهل کابل افغانستان است وحنفی ها اورا امام اعظم می خوانند .) تا حالا ملت افغانستان درسرقبورمی رفتند وبه بزرگان دین توسل می جستند وبنا درقبوربزرگان می ساختند مانند قبرعبدالله بن عباس درتاجکستان ومانند مزارشریف و...وحالا این طالبان وهابی با پوستین ابوحنفه آمده اند کشتن شیعه را جائزمی شمارند وتوسل وزیارت را حرام میدانند وشفاعت را منکرهستند . یعنی اززمان ابوحنیفه تا هنوزاهل تسنن مشرک بودند و حالا طالبان آمده توحید را آموزش می دهند !!

بامیان:

دو مجسمه بودا در شهر بامیان در مرکز هزاره جات بلندترین مجسمه‌های ایستاده (به طول هر کدام 56 متر) بودا در جهان محسوب می‌شدند. سازمان علمی فرهنگی یونسکو این دو مجسمه را در فهرست ارزشمندترین آثار تاریخی جهان قرار داده بود و تنها آثار جهانی ثبت شده به عنوان میراث بشری از افغانستان می‌باشند. طالبان در ماه مارس سال 2001 این مجسمه‌ها را در کنار کشتار و سرکوب مردم هزاره تخریب کردند.

ازنظرتاریخی ، آئین بودایی حدّ اقل 1500سال قبل ازحمله مغولان به خراسان (افغانستان امروز) وارد بامیان شده واین دومجسّمه را ساختند وتوسط این دومجسمه سالانه هزاران زائر چینی وژا پنی به بامیان می آمدند .

با توجه به سکه های قدیمی که دربا میان پیداشده ونقاشیهای روی دیوارها ی معبد واطراف تندیس های بودا وچهره های این دومجسه بیان این است که ساکنان این منطقه تا حدود2300سال پیش دارای همان ترکیب فیزیکی صورت بوده اند که هزاره های امروزدارند ، حالا تخریب این دومجسمه شاید توطئه ای باشد که هزاره های شیعه را لشکرچنگیزمعرفی کنند وبومی این سرزمین ندانند یا اینکه : جمود فکری و تحجرطالبان این را می طلبد که اگرمجسمه بت درهرجا باشد همان مردم بت پرست وکافرند که درمزارشریف مردم هزاره شیعه را کافرخواندند و خون آن هارا مباح اعلان کردند . 

برگشت به خاطرات شخصی :

اعلام قتل عام مردم هزاره شیعه ، تلخ ترین لحظات زندگی من بود که هرروز به تخریب خانه ها وتاراج کردن زندگی وآتش زدن مزارع ودرختان همّت گماشته بودند تا باالاخره به بهانه مزاکره رهبرشیعیان یعنی عبدالعلی مزاری را دام انداخت وباهمراهی چندین تن ازسران شیعه هزاره به فجیع ترین حالت به شهادت رساندند مرگ شهید عبدالعلی مزاری کمر شعیان افغانی را شکست و روزروشن را به دیده گان تیره وتارساخت وباشهادت دلخراش وی ویاران اش مقاومت درهم شکست و دیگر امنیت ازمردم هزاره به کلّی رخت بربست و شوری محشری درهزارستان بوجود آمد ومانند زمان عبدالرحمن ملعون قتل ، تخریب ، آتش وخون بود .

مردم هزاره با هزارخوف وخطر با راهپیمایی شبانه ازکوها، قلّه ها ، دشت وبیابان بازنان وکودکان گرسنه راهی سرزمین هم مذهب شان را درپیش می گرفتند وتا باالاخره قسمت که زنده می ماندند به مرزایران میرساندند ولی متأسفانه کشورهم مذهب ازاین سو جوانان هزاره ی بدون مجوزرا متوالیاً ازمرزخارج کرده آن طرف به چنگ طالبان افتادند وهزاران جوان شیعه ازاین ناحیه به مسلخ فرستاده شدند چون گوسفند سربریده شدند، اگرچه آن ها مجوزنداشتند و ازنظر قانونی بین المللی هیچ پیگردی برای کشورایران نداشت وامّا ازنگاهی شرع مقدس این خون ها واقعا هدراست؟ ودرآخرت مباشرقتل وقاتل فرق دارد ؟.

 اگرچه بعدازقتل های بسیار ، ایران برای پناهنده گان مجوزاقامت موقت صادرکرد ومردم به یک امنیت نسبی رسیدند .

شیعیان افغانی یا هزاره ها حدود یکصد وسال واندی گرفتارظلم وبیداد پشتون ها افغانی هستند وهرروز نگذشته که شیعه ی به جرم شیعه بودن به کام مرگ نرفته باشند که حتّی درزمان عبدالرحمن ملعون دستورسراسری برای تمام ملت افغان صادرکرد وبا قوایی دولتی ریشه ی این شیعیان را بِکَنَند و60 درصد را کشتند وازآن بعد نیزجریان کاهش یافت ولی تعطیل نشد واین هم زمان طالبان که دوباره شدت یافت .